จิตวิทยากับการเพิ่มผลผลิต ตอนที่5 "จำใจต้องลงโทษ"

  TPM เพื่อการพัฒนาองค์กรสู่ความยั่งยืน บทความโดย : อ.บรรณวิท  มณีเนตร วันที่ 18 เมษายน 2554              องค์กรมากมายที่นำ TPM หรือ Total Productive Maintenance เข้ามาใช้ในองค์กร ทุ่มเทเวลา ทรัพยากร เงินทอง มากมายลงไปในการทำกิจกรรม ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นในองค์กรได้ในเชิงของสภาพของเครื่องจักรที่สะอาด สะอ้าน มีบอร์ดกิจกรรมติดตามสถานที่ต่างๆ บางองค์กรถึงขนาดที่ว่าไปได้รางวัลจากต่างประเทศมาแล้ว แต่ปรากฏว่า            “ลงทุนไปกับ TPM มากมาย ผลประกอบการขององค์กรกลับไม่ดีขึ้น”           “ยิ่งทำ TPM เท่าไร แต่ไม่เคยเห็นกำไรที่มากขึ้น ยอดขายที่สูงขึ้นเลย ต้นทุนที่ลดลง”           “ใส่แรง ใส่เวลา ใส่พนักงานเข้าไปในกิจกรรมเท่าไร กลับไม่สามารถตอบฝ่ายบัญชีถึงความคุ้มค่าของกิจกรรมที่ทำได้เลย”           สิ่งเหล่านี้เป็นคำถามที่ผู้บริหารองค์กรมากมายอยากได้คำตอบจากการทำ TPM           TPM มีปรัชญาว่าต้องการที่จะลดความสูญเปล่า ความสูญเสียต่างๆ ในองค์กรลง แต่ถ้ายิ่งทำ TPM แล้วต้นทุนในการทำงานไม่ดีขึ้น ผลกำไรไม่ได้มากขึ้น นั่นแสดงว่าการทำ TPM ที่ผ่านมานั้นหลงทาง กลายเป็น TPM กลับสร้างความสูญเปล่าให้เกิดขึ้นในองค์กร TPM กลายเป็นภาระมากกว่าเครื่องมือที่ช่วยให้การทำงานมีประสิทธิภาพมากขึ้น           หากองค์กรของท่านมีปัญหาเหล่านี้แล้ว ก็คงจะไปโทษที่ TPM ว่าเป็นกิจกรรมที่ดูในทางทฤษฎีแล้วสวยหรู แต่ไม่สามารถนำมาใช้ให้เกิดผลอย่างจริงจังได้ก็คงไม่ได้ แต่ต้องกลับมามองที่วิธีการนำกิจกรรมมาให้ในองค์กรมากกว่าว่า นำ TPM เข้ามาใช้ได้อย่างเหมาะสมหรือไม่           เปรียบเหมือนกับชาวสวนที่อยากได้มะนาว แต่ไปปลูกมะกรูด ต่อให้ทำนุบำรุงต้องมะกรูดเท่าไร ก็ไม่มีทางที่จะออกผลเป็นมะนาวไปได้           คนที่จะเลือกปลูกอะไรและอยากได้อะไรก็คือตัวผู้บริหารองค์กรนั่นล่ะที่เป็นคนกำหนด ถ้าผู้บริหารองค์กรต้องการลดต้นทุนด้านวัตถุดิบ แต่ไปเน้นปรับปรุงที่ความเร็วในการผลิต ต่อให้ทำได้ผล ก็จะไม่ส่งผลต่อผลประกอบการขององค์กร            นั่นหมายความว่าถ้าผู้บริหารที่ไม่สามารถเชื่อมโยงเป้าหมายขององค์กรไปสู่การปฏิบัติ ตั้งแต่การเชื่อมโยงกลยุทธ์ขององค์กรสู่แผนการดำเนินการ การกำหนดเป้าหมายที่ชัดเจนของแผนการดำเนินการ การกำหนดหรือเลือกเครื่องมือที่เหมาะสมในการทำงานให้บรรลุเป้าหมายของแผนกลยุทธ์นั้นๆ การติดตามแผน การจัดงบประมาณที่เหมาะสมในการดำเนินการแต่ละแผนกลยุทธ์ เมื่อเชื่อมเป้าหมายขององค์กรสู่เป้าหมายของ TPM ไม่ได้ ก็ไม่แปลกที่จะไม่เห็นผลประกอบการที่ดีขึ้น ทั้งที่ทำกิจกรรมไปมากมาย           ดังนั้นการเชื่อมโยงเป้าหมายขององค์กรเข้าสู้เป้าหมายและแผนงานของ TPM จึงเป็นเรื่องสำคัญที่จะตอบโจทย์ว่าทำ TPM แล้วได้อะไรกลับมาในเชิงธุรกิจบ้าง           นอกจากนี้การส่งเสริมให้พนักงานทำ TPM จนกระทั่งพนักงานนำเครื่องมือใน TPM เข้าไปสู่การทำงานปกติของพนักงาน ก็เป็นสิ่งที่สำคัญอย่างยิ่ง การทำ... Read more →

เนื้อหา บทความโดย : อ.บรรณวิท  มณีเนตร วันที่ 6 พฤศจิกายน 2552   ความหมายของความน่าเชื่อถือ (What is Reliability?)     เราคงเคยได้ยินถึง Reliability หรือ ความน่าเชื่อถือ กันบ่อยครั้ง แต่ความน่าเชื่อถือนั้นมีความหมายว่าอะไร และจะนำมาใช้ในงานบำรุงรักษาได้อย่างไร ความน่าเชื่อถือ หมายถึง โอกาสที่อุปกรณ์นั้นๆ จะทำงานได้ตามหน้าที่ที่กำหนดไว้ภายในระยะเวลาที่กำหนด ภายใต้เงื่อนไขที่กำหนด (Anthony M. Smith & Glenn R. Hinchcliffe)   จากคำนิยามข้างต้น คำสำคัญมี 3 คำ คือ หน้าที่ที่กำหนด ในเวลาที่กำหนด เงื่อนไขที่กำหนด เราสามารถอธิบายได้ดังนี้             หากเรากำหนดว่าหน้าที่ของรถคือวิ่งไปส่งเราที่ที่ทำงานในเวลา 30 นาที การที่รถแอร์ไม่เย็นก็จะไม่ใช่หน้าที่ที่ต้องการจากรถ ดังนั้นโอกาสที่เราพูดถึงจึงเป็นโอกาสที่รถจะวิ่งได้ แต่การที่แอร์จะไม่เย็นนั้นจะไม่ใช้หน้าที่เราสนใจ (หน้าที่)ในทางกลับกัน ถึงแม้นจะวิ่งได้แต่ถ้าพาเราไปช้ากว่าที่กำหนดไว้ก็ถือว่าทำหน้าที่ได้ไม่สมบูรณ์อีกเช่นกัน             1. หากเราพูดถึงโอกาสที่รถยนต์จะวิ่งได้โดยที่ไม่เสียเลยใน 1 วันอาจมีโอกาสม าก แต่โอกาสที่รถยนต์จะวิ่งได้โดยไม่เสียใน 3 ปี อาจน้อยลง (เวลาที่กำหนด)             2. หากเรานำรถไปวิ่งในกรุงเทพที่รถติดจอดแช่นานๆ กับวิ่งที่ต่างจังหวัดที่ความเร็วคงที่ ก็จะทำให้โอกาสที่รถจะวิ่งไม่ได้แตกต่างกัน            ดังนั้น ความน่าเชื่อถือจึงขึ้นกับปัจจัยสามอย่าง ตามที่กล่าวมาข้างต้น            ความน่าเชื่อถือสูง จึงหมายถึง มีโอกาสสูงที่อุปกรณ์นั้นๆ จะทำงานได้ตามหน้าที่ที่กำหนด ภายในเวลาที่กำหนด ภายใต้เงื่อนไขที่กำหนดไว้ ความน่าเชื่อถือต่ำจึงหมายถึงโอกาสที่น้อยนั่นเอง            หากจะกล่าวถึงความน่าเชื่อถือของเครื่องจักรโดยนัยนี้เราจะพบว่า ความน่าเชื่อถือของเครื่องจักรนั้นสนใจที่การทำหน้าที่ของเครื่องจักรไม่ใช้สนใจว่าเครื่องจักรจะเสียหรือไม่เสีย เพียงแค่ไม่ทำตามหน้าที่ที่กำหนดไว้ ก็ถือว่าไม่มีความน่าเชื่อถือแล้ว            ดังนั้นแนวคิดของการบำรุงรักษาที่ดีจึงไม่ใช่แค่ทำให้เครื่องจักรไม่เสีย แต่ต้องพิจารณาถึงว่าทำให้เครื่องจักรทำหน้าที่ได้ตามที่กำหนดมากกว่า            การบำรุงรักษาโดยยึดความน่าเชื่อถือเป็นศูนย์กลางหรือ Reliability Centered Maintenance  (RCM) จึงเป็นการกำหนดวิธีการบำรุงรักษาที่เหมาะสมเพื่อให้อุปกรณ์นั้นๆ มีโอกาสที่สูงขึ้นในการที่จะทำงานได้ตามหน้าที่ที่กำหนด ภายในเวลาที่กำหนด ภายใต้เงื่อนไขที่กำหนด             การบำรุงรักษาโดยยึดความน่าเชื่อถือเป็นศูนย์กลางนี้จึงเป็นวิธีการวางแผนการบำรุงรักษาที่มีความนิยมอย่างสูงในหมู่นักวางแผนการบำรุงรักษาที่เน้นการบำรุงรักษามากกว่าการซ่อม Read more →

ไม่ชอบจะไม่ทำ แต่ ถ้าชอบยังไงก็จะทำ? บทความโดย  : อ.บรรณวิท  มณีเนตร วันที่ 6 มิถุนายน 2554             ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบขี่จักรยาน           เสน่ห์ของการขี่จักรยานอยู่ที่การได้ดูวิวข้างทางที่ไปแบบช้าๆ ไม่รวดเร็วเหมือนกับการขับรถ เราจะได้เห็นวิถีชีวิตของคนที่อยู่ตลอดทางของการขี่ ได้สัมผัสกับสายลมที่มากระทบหน้า รู้สึกสดชื่นทุกครั้งที่ได้ออกไปขี่จักรยาน            และทุกครั้งที่ออกไปขี่จักรยาน จะหายไปทั้งวันเพราะขี่ครั้งหนึ่งก็ประมาณ 100 กิโลเมตร บางครั้งฝนตก แต่ส่วนใหญ่แดดจะแรงมาก กว่าจะกลับมาบ้านได้ก็อยู่ในสภาพที่สะบักสบอม เสื้อผ้ามอมแมม ปวดเมื่อยไปทั้งตัว หลายคนคงบอกว่า            “จะบ้าเหรอ ขี่จักรยานกลางแดด ร้อนก็ร้อน เหนื่อยก็เหนื่อย ตากแดดตัวดำ ไม่เอาด้วยหรอก” แต่ทำไมผมถึงทำ            พระพุทธเจ้าบอกว่าคนเราจะทำอะไรให้ได้ดีนั้นต้องมี อิทธิบาท 4 คือ                  ฉันทะ หมายถึง ชอบ คนเราถ้าชอบ ถ้ารักแล้ว หล่ะก็ ทำได้ทั้งนั้น                  วิริยะ หมายถึง มีความมุ่งมั่นทุ่มเท ในการทำสิ่งที่ชอบ สิ่งที่รักนั้นๆ                  จิตตะ หมายถึง มีสมาธิ จอจ่อ อยู่กับสิ่งที่ทำนั้นๆ                   วิมังสา หมายถึง การใคร่ครวญถึงสิ่งนั้น ว่าจะทำอย่างไรถึงจะออกมาดีกว่าที่เป็นอยู่นี้           การที่ผมออกไปขี่จักรยานก็เพราะชอบ เมื่อชอบก็ทุ่มเทฝึกซ้อมอยู่เสมอ เมื่อออกไปขี่ก็มีสมาธิจดจ่ออยู่ที่การขี่ไม่วอกแวก หลังจากขี่ก็มาทบทวนว่าวันนี้มีจุดไหนที่มีปัญหา คราวหน้าจะไปขี่ที่ไหนดี จะเห็นว่าผมมีครบใน อิทธิบาท 4 ทั้งหมด           การที่คนเราจะทำอะไรนั้น ย่อมต้องเกิดจากการที่คนๆ นั้นต้องชอบสิ่งที่ทำก่อนเช่น ถ้าเราจะนำกิจกรรม TPM มาใช้ในโรงงานของเรา เราก็ต้องทำให้พนักงานชอบ TPM ก่อน เมื่อชอบแล้วอย่างอื่นจึงตามมา        ... Read more →

  EQ ชี้อนาคตตัวเอง บทความโดย : อ.บรรณวิท  มณีเนตร วันที่ 10 มกราคม 2555                วันนี้ต้องขออนุญาตินอกเรื่องสักวัน เพราะเมื่อวันก่อน ได้ดูการแถลงข่าวตอบโต้เรื่องการเสพยาและข่าวฉาวของศิลปินท่านหนึ่ง ผมเชื่อว่าแทบทุกคนต้องได้ดู “เมื่อคุณดูแล้วคุณรู้สึกอย่างไร?”           เราลองพิจารณาเรื่องนี้จากมุมมองของ EQ (Emotion Quotient) หรือความฉลาดทางอารมณ์ดูว่าเป็นอย่างไรกันบ้าง           ความฉลาดทางอารมณ์นั้น ผศ. ธีระศักดิ์ กำบรรณารักษ์ได้ให้ความหมายไว้ว่า  เป็นความสามารถในการตระหนักรู้อารมณ์ของตนเองและของผู้อื่น เป็นความสามารถในการบริหารอารมณ์ของตนเองและของผู้อื่น อีกทั้งสามารถที่จะจูงใจตนเองและผู้อื่น อีกทั้งยังเห็นใจและเข้าใจความรู้สึกของคนอื่นๆ ได้           หากเราพิจารณตามความหมายนี้แสดงว่าคนที่มี EQ ดีนั้น ควรจะเป็นคนที่รู้ว่าตอนนี้เรารู้สึกอย่างไร เช่นรู้ว่าตอนนี้เราโกรธแล้วนะ ตอนนี้เรากำลังเบื่อนะ ตอนนี้เรากำลังเครียดนะ แต่หากดูศิลปินคนเก่งที่ออกมาแถลงข่าวเราจะพบทันทีว่าเขาไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ในอารมณ์ใด กำลังโกรธที่มีคนออกมาเผยแพร่คลิปออกไปใช่ไหมหรือว่ากำลังเครียดกับการสูญเสียความเป็นศิลปินซึ่งรวมถึงรายได้ที่จะเกิดขึ้นด้วย การให้เหตุผลว่าเป็นศิลปิน เป็นขาร็อคแล้วจะเสพยาได้ก็คงไม่ใช่สิ่งที่สังคมยอมรับ ในขณะเดียวกันเขาก็ไม่มีสามารถรับรู้ได้ว่า ตอนนี้สังคมกำลังรู้สึกอย่างไรกับเขา สังคมกำลังรออะไรจากการแถลงข่าวครั้งนี้ของเขา นั่นคือไม่รู้อารมณ์ตัวเองและไม่รู้อารมณ์ของคนอื่นด้วย แสดงถึง EQ ที่ไม่ดีในประการแรก           หากพิจารณาในประเด็นถัดไปคือการบริหารอารมณ์ตนเองข้อนี้ก็จะพบว่าศิลปินท่านนี้ก็ไม่รู้ว่าควรแสดงออกทางอารมณ์อย่างไรจึงจะเหมาะสม การที่ออกมาตอบโต้ด้วยคำพูดที่ดูถูกความเป็นผู้หญิงของแฟนไม่ว่าจะเป็นแฟนคนที่เท่าไรก็ตามในสังคมไทยเราก็ยังไม่เป็นที่ยอมรับ การที่บอกว่าจะนำรูปบนเตียงออกมาเผยแพร่ก็ต้องถือว่ายังดีที่บอกว่าจะ ไม่ใช่นำรูปออกมาถือให้ดูเลย แต่ก็ต้องถือว่าสอบตกในเรื่องนี้อีกเช่นกัน            ในประเด็นความเห็นใจ เข้าใจความรู้สึกของคนอื่น ก็คงต้องบอกว่าได้ ศูนย์ คะแนน เพราะที่แถลงข่าวมาจะพบว่า ไม่ได้สนใจเลยว่าคนที่ถูกกล่าวถึงเขาจะรู้สึกอย่างไร ไม่สนใจเลยว่าผู้หญิงเขาจะรู้สึกอย่างไร และที่สำคัญญาติพี่น้องเพื่อนฝูงของผู้หญิงเขาจะรู้สึกอย่างไรกับผู้หญิงท่านนี้ แสดงถึงความไม่มี EQ อีกประการหนึ่ง           จากที่กล่าวมาจะเห็นว่า EQ เป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างมากในการใช้ชีวิตในสังคมนี้ ไม่ใช่แค่ความฉลาด ความสามารถในการทำงานเท่านั้น ถึงแม้นจะมี ความสามารถสูงแต่หากขาด EQ ที่ดีสังคมก็ไม่ยอมรับและจนนำไปสู่การแถลงข่าวแบบฆ่าตัวตายอย่างที่เห็น EQ จึงไม่ใช่เรื่องเล่นๆ หากเราขาดซึ่งความฉลาดทางอารมณ์แล้ว อนาคตคงดับไม่ต่างจากศิลปินท่านนี้           การพัฒนา EQ ให้ดีเพื่ออยู่ในสังคมอย่างมีความสุข ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร อันที่จริงก็ใกล้ตัวอย่างมากนั่นคือการมีสติรู้ตัวแล้วพิจารณาตามเหตุและผล อย่าปล่อยให้อารมณ์พาไป ตามหลักของพุทธศาสนาที่สอนเราไว้อย่างลึกซึ้งนั่นเอง Read more →