แล้วรอให้เขาบังคับหรือ?

  การบำรุงรักษาอย่างไรเพื่อรักษาสิ่งเเวดล้อมให้ดี บทความโดย อาจารย์สุพร  อัศวินนิมิตร วันที่ 7 เมษายน 2554           ปัจจุบันเครื่องจักรและอุปกรณ์ชนิดต่างๆเข้ามามีบทบาทอย่างยิ่งในด้านการผลิตเป็นอย่างมาก ทั้งนี้เนื่องจากความต้องการที่จะให้ได้ผลผลิตที่มีคุณภาพดี ให้มีความสะดวกและรวดเร็วในการผลิต และให้สามารถลดค่าใช้จ่ายในการผลิตให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ รวมทั้งได้มีการนำเอาเครื่องจักรและอุปกรณ์อัตโนมัติรวมถึงหุ่นยนต์อุตสาหกรรมที่สามารถทำงานตามโปรแกรมที่กำหนดไว้ล่วงหน้ามาใช้กันมากขึ้นด้วย          การนำเอาเครื่องจักรและอุปกรณ์มาใช้ในการผลิตนั้น มิได้มีเพียงข้อดีที่เครื่องจักรและอุปกรณ์ดังกล่าวสามารถทำงานตามความต้องการในการผลิตเท่านั้น แต่ในอีกด้านหนึ่งแสดงว่าการผลิตนั้นๆขึ้นอยู่กับเครื่องจักรและอุปกรณ์ที่นำมาใช้ในการผลิต นั่นก็คือ ถ้าเครื่องจักรและอุปกรณ์ที่นำมาใช้เกิดการชำรุดเสียหายก็จะทำให้การผลิตต้องหยุด หรือถ้าเครื่องจักรและอุปกรณ์เมื่อใช้งานไปแล้วเกิดการเสื่อมสภาพขึ้น สินค้าที่ผลิตออกมาก็จะไม่ได้คุณภาพตามที่กำหนด และความเร็วในการผลิตก็อาจลดลงไปด้วย นอกจากนี้เมื่อเครื่องจักรและอุปกรณ์เสื่อมสภาพ ก็จะทำให้ประสิทธิภาพของเครื่องจักรและอุปกรณ์นั้นๆลดลง เป็นผลให้มีการสิ้นเปลืองพลังงานเพิ่มมากขึ้น และหากเครื่องจักรและอุปกรณ์มีการใช้งานที่ไม่ถูกต้อง หรือออกแบบมาไม่ดีพอ รวมทั้งไม่มีการดูแลรักษาที่ถูกต้องและเหมาะสมแล้ว ก็จะเกิดอันตรายต่อบุคคลที่เกี่ยวข้องและทำให้เกิดมลภาวะในสิ่งเเวดล้อมด้านต่างๆตามมาอีกด้วย ซึ่งประเด็นเหล่านี้ถือได้ว่าเป็นข้อเสียของเครื่องจักรและอุปกรณ์เมื่อนำมาใช้ในการผลิต นอกเหนือไปจากการลงทุนในการจัดซื้อเครื่องจักรและอุปกรณ์ และค่าใช้จ่ายในการใช้งานและบำรุงรักษาเครื่องจักรและอุปกรณ์เหล่านี้ที่จะต้องเสียอยู่แล้ว          การปฏิบัติต่อเครื่องจักรและอุปกรณ์เพื่อรักษาข้อดีไว้ และทำให้ข้อเสียที่ทำให้เกิดมลภาวะในสิ่งเเวดล้อมด้านต่างๆเกิดขึ้นมีน้อยที่สุดนั้นก็คือ การใช้งาน (operation) และการบำรุงรักษา(maintenance) ที่ถูกต้องและเหมาะสมนั่นเอง โดยการปฏิบัติต่อเครื่องจักรและอุปกรณ์ทั้งสองประการนี้ การบำรุงรักษาเพื่อความเชื่อถือได้ (reliability centered maintenance ) เป็นแนวทางในการจัดการงานบำรุงรักษารูปแบบหนึ่งที่จะนำไปสู่ความมีประสิทธิภาพและประสิทธิผลเพื่อลดมลภาวะในสิ่งเเวดล้อมด้านต่างๆเกิดขึ้นมากที่สุดนั้น ดังนั้นผู้บริหารโรงงานที่ยังคงประสบกับปัญหาของการจัดการงานบำรุงรักษาและกำลังหาทางแก้ไขจึงน่าที่จะศึกษาและทำความเข้าใจกับการจัดการงานบำรุงรักษาเพื่อความเชื่อถือได้นี้เป็นอย่างยิ่ง เพื่อให้ได้มุมมองในด้านการจัดการงานบำรุงรักษาใหม่อีกมุมมองหนึ่ง           นอกจากนี้ ประโยชน์ที่จะได้รับจากการดำเนินงานบำรุงรักษาตามกรรมวิธีของการบำรุงรักษาเพื่อความเชื่อถือได้ และเพื่อรักษาสิ่งเเวดล้อมให้ดีนี้ ซึ่งพอสรุปประโยชน์ที่จะได้รับได้ คือ   1. ความปลอดภัยและสิ่งแวดล้อมในการทำงานดีขึ้น เนื่องจากการบำรุงรักษาเพื่อความเชื่อถือได้จะพิจารณาในด้านความปลอดภัยและสิ่งแวดล้อมของรูปแบบข้อขัดข้องที่เกิดขึ้นทุกรูปแบบ จึงจะมีการดำเนินการเพื่อลดอันตรายและผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับเครื่องจักรและส่วนประกอบให้เหลือน้อยที่สุดหรือกำจัดให้หมดไปถ้ามีความเป็นไปได้ 2. สมรรถนะการทำงานของระบบดีขึ้น ผลผลิต และคุณภาพของผลิตภัณฑ์จะดีขึ้น เนื่องจากการบำรุงรักษาเพื่อความเชื่อถือได้จะคำนึงถึงรูปแบบของการบำรุงรักษาทุกรูปแบบแล้วเลือกรูปแบบที่เหมาะสมที่สุดสำหรับแต่ละสถานะการณ์ ซึ่งเป็นผลให้เครื่องจักรและส่วนประกอบแต่ละชิ้นได้รับการบำรุงรักษาในรูปแบบที่ได้ผลดีที่สุด การทำงานของระบบย่อมได้รับผลดีไปด้วยในที่สุด 3. ค่าใช้จ่ายในการบำรุงรักษาจะให้ผลตอบแทนที่คุ้มค่ามากขึ้น เนื่องจากการบำรุงรักษาเพื่อความเชื่อถือได้จะมุ่งเน้นไปที่กิจกรรมการบำรุงรักษาที่ให้ผลที่ดีที่สุดต่อสมรรถนะของเครื่องจักรและส่วนประกอบของระบบ ซึ่งก็ทำให้แน่ใจได้ว่าค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่ใช้ไปในการบำรุงรักษาได้ใช้ไปอย่างดีที่สุด นอกจากนี้ถ้าเป็นการนำเอากรรมวิธีของการบำรุงรักษาเพื่อความเชื่อถือได้ไปใช้กับระบบการบำรุงรักษาที่มีอยู่แล้ว ก็จะช่วยลดปริมาณงานบำรุงรักษาที่ต้องทำเป็นประจำลง ซึ่งก็จะทำให้ค่าใช้จ่ายในการบำรุงรักษาลดลงในที่สุด 4. อายุการใช้งานของเครื่องจักรและส่วนประกอบของระบบยาวขึ้น เนื่องจากเครื่องจักรและส่วนประกอบจะได้รับการบำรุงรักษาในรูปแบบที่เหมาะสม โดยทั่วไปก็มีการบำรุงรักษาตามสภาพที่มากขึ้น ซึ่งก็จะเป็นการบำรุงรักษาป้องกันที่มีผลทำให้อายุการใช้งานของเครื่องจักรและส่วนประกอบยาวขึ้น 5. พนักงานมีแรงจูงใจและมีการทำงานเป็นทีมมากขึ้น พนักงานทั้งของหน่วยงานผลิตและหน่วยงานบำรุงรักษาจะได้เข้ามามีส่วนร่วมในการกำหนดปัญหาและหาวิธีการแก้ไขปัญหาโดยร่วมกันวิเคราะห์รูปแบบของข้อขัดข้องและผลที่จะเกิดขึ้นรวมถึงการกำหนดกิจกรรมที่ต้องปฏิบัติต่อเครื่องจักรและส่วนประกอบที่เหมาะสมที่สุด ทำให้มีความรู้สึกในความเป็นเจ้าของแนวความคิด Read more →

OEE คือ ฐานข้อมูล บทความโดย : อ.บรรณวิท  มณีเนตร วันที่ 24 มิถุนายน 2553   เคยสงสัยไหมว่า OEE หรือ Overall Equipment Effectiveness ที่เรานิยมใช้ในการวัดประสิทธิภาพการผลิตนั้น มันพยายามบอกอะไรกันเรา  หลายองค์กรพบกับปัญหาว่า OEE ที่วัดได้ต่ำมากเมื่อเทียบกับองค์กรอื่นที่ผลิตสินค้าแบบเดียวกัน ส่วนมากเมื่อ OEE ตกต่ำเป็นเรื่องที่ผู้บริหารมักจะรับไม่ได้ มันเป็นตัวสะท้อนว่าการควบคุมสายการผลิต เป็นไปได้ไม่ดีเท่าที่ควร เหมือนการประจานตัวเองว่าทำงานไม่มีประสิทธิภาพ แต่ผมกลับมองตรงข้าม การที่ OEE ของเราต่ำ สิ่งที่เราต้องทำในฐานะของผู้บริหารคือ           1. องค์กรของเรามีต้นทุนการผลิตอย่างไร (ตรงนี้ต้องขยายความสักนิด การที่องค์กรจะกำไรหรือขาดทุกเกิดได้จากหลายปัจจัย การกู้เงินมากเกินไปทำให้ค่าใช้จ่ายดอกเบี้ยสูงเกินรายได้ก็มีผลทำให้ขาดทุนเช่นกัน ดังนั้นเราจึงต้องมองที่ EBIT หรือ Earn Before Interest and Tax หรือรายได้ก่อนที่จะหักดอกเบี้ย และภาษี)            2. ค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นใน EBIT นั้นเกิดขึ้นจากรายการตัวไหน ค่าเราบริหาร หรือค่าใช้จ่ายในการผลิต ค่าวัตถุดิบ หรือค่าใช้จ่ายด้านพลังงาน           3. พฤติกรรมของการสายการผลิตของเราเป็นอย่างไร ลักษณะของการผลิตแต่ละองค์กรไม่เหมือนกัน ซึ่งท่านต้องเข้าใจตัวเองให้ดี เช่น การผลิตจริงเราเน้นการใช้เครื่องจักรมา คนหน้าที่เพียงหยิบชิ้นงานใส่ลงไป หรือเราใช้คนมากเครื่องจักรใช้น้อย เป็นต้น)           4. เมื่อทราบว่าต้นทุนเกิดที่ไหน พฤติกรรมการผลิตเป็นอย่างไร ก็ต้องมาเชื่อมโยงกับกับ OEE ของเราว่า OEE ที่เกิดขึ้นของเราเป็นอย่างไร ไม่ว่าจะเป็น ความพร้อม สมรรถนะ ของดี เป็นอย่างไรบ้าง ตัวไหนสูงตัวไหนต่ำ และต้องเจาะลงไปให้ลึกด้วยว่าที่ว่าต่ำนั้น เกิดขึ้นจากปัญหาอะไร เช่น ความพร้อมต่ำเนื่องจากเครื่องจักรหยุดนาน และที่ว่าเครื่องหยุดนานเกิดจากอะไร เครื่องเสียหรือเปลี่ยนงาน ถ้าเครื่องเสียก็ต้องลงไปให้ลึกอีกว่า เครื่องเสียบ่อยหรือเครื่องเสียนาน ถ้าเครื่องเสียนานเกิดจากซ่อมนานหรือหาชิ้นส่วนนาน เป็นต้น           5. กำหนดว่าเราควรทำอะไรเพื่อแก้ไขปัญหานั้นๆ ดังนั้นในการทำ OEE ของเรา เราต้องพิจารณาไม่ใช่แค่ต่ำ แต่ข้อมูลที่ได้มาจากการทำ OEE ของเรานั้นมีมากพอที่จะให้เราใช้ในการปรับปรุงหรือไม่  การที่เราใช้ OEE เพียงแค่ดูว่าต่ำหรือสูง จึงไม่เป็นประโยชน์ แต่การใช้ข้อมูลที่ได้มาจาก OEE กลับเป็นสิ่งที่มีความสำคัญต่อการบริหารงานมากกว่า การเก็บข้อมูลของ OEE จึงไม่ใช่แค่เก็บเพื่อให้ได้ค่า OEE แต่ต้องลงลึกให้ถึงรายละเอียดของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วย ทั้งนี้เพื่อใช้ในการปรับปรุง หาไม่แล้วการวัด OEE ก็เหมือน มีดในมือโจร รังแต่จะทำให้เราเจ็บตัวเสียเปล่าๆ Read more →

  EQ ชี้อนาคตตัวเอง บทความโดย : อ.บรรณวิท  มณีเนตร วันที่ 10 มกราคม 2555                วันนี้ต้องขออนุญาตินอกเรื่องสักวัน เพราะเมื่อวันก่อน ได้ดูการแถลงข่าวตอบโต้เรื่องการเสพยาและข่าวฉาวของศิลปินท่านหนึ่ง ผมเชื่อว่าแทบทุกคนต้องได้ดู “เมื่อคุณดูแล้วคุณรู้สึกอย่างไร?”           เราลองพิจารณาเรื่องนี้จากมุมมองของ EQ (Emotion Quotient) หรือความฉลาดทางอารมณ์ดูว่าเป็นอย่างไรกันบ้าง           ความฉลาดทางอารมณ์นั้น ผศ. ธีระศักดิ์ กำบรรณารักษ์ได้ให้ความหมายไว้ว่า  เป็นความสามารถในการตระหนักรู้อารมณ์ของตนเองและของผู้อื่น เป็นความสามารถในการบริหารอารมณ์ของตนเองและของผู้อื่น อีกทั้งสามารถที่จะจูงใจตนเองและผู้อื่น อีกทั้งยังเห็นใจและเข้าใจความรู้สึกของคนอื่นๆ ได้           หากเราพิจารณตามความหมายนี้แสดงว่าคนที่มี EQ ดีนั้น ควรจะเป็นคนที่รู้ว่าตอนนี้เรารู้สึกอย่างไร เช่นรู้ว่าตอนนี้เราโกรธแล้วนะ ตอนนี้เรากำลังเบื่อนะ ตอนนี้เรากำลังเครียดนะ แต่หากดูศิลปินคนเก่งที่ออกมาแถลงข่าวเราจะพบทันทีว่าเขาไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ในอารมณ์ใด กำลังโกรธที่มีคนออกมาเผยแพร่คลิปออกไปใช่ไหมหรือว่ากำลังเครียดกับการสูญเสียความเป็นศิลปินซึ่งรวมถึงรายได้ที่จะเกิดขึ้นด้วย การให้เหตุผลว่าเป็นศิลปิน เป็นขาร็อคแล้วจะเสพยาได้ก็คงไม่ใช่สิ่งที่สังคมยอมรับ ในขณะเดียวกันเขาก็ไม่มีสามารถรับรู้ได้ว่า ตอนนี้สังคมกำลังรู้สึกอย่างไรกับเขา สังคมกำลังรออะไรจากการแถลงข่าวครั้งนี้ของเขา นั่นคือไม่รู้อารมณ์ตัวเองและไม่รู้อารมณ์ของคนอื่นด้วย แสดงถึง EQ ที่ไม่ดีในประการแรก           หากพิจารณาในประเด็นถัดไปคือการบริหารอารมณ์ตนเองข้อนี้ก็จะพบว่าศิลปินท่านนี้ก็ไม่รู้ว่าควรแสดงออกทางอารมณ์อย่างไรจึงจะเหมาะสม การที่ออกมาตอบโต้ด้วยคำพูดที่ดูถูกความเป็นผู้หญิงของแฟนไม่ว่าจะเป็นแฟนคนที่เท่าไรก็ตามในสังคมไทยเราก็ยังไม่เป็นที่ยอมรับ การที่บอกว่าจะนำรูปบนเตียงออกมาเผยแพร่ก็ต้องถือว่ายังดีที่บอกว่าจะ ไม่ใช่นำรูปออกมาถือให้ดูเลย แต่ก็ต้องถือว่าสอบตกในเรื่องนี้อีกเช่นกัน            ในประเด็นความเห็นใจ เข้าใจความรู้สึกของคนอื่น ก็คงต้องบอกว่าได้ ศูนย์ คะแนน เพราะที่แถลงข่าวมาจะพบว่า ไม่ได้สนใจเลยว่าคนที่ถูกกล่าวถึงเขาจะรู้สึกอย่างไร ไม่สนใจเลยว่าผู้หญิงเขาจะรู้สึกอย่างไร และที่สำคัญญาติพี่น้องเพื่อนฝูงของผู้หญิงเขาจะรู้สึกอย่างไรกับผู้หญิงท่านนี้ แสดงถึงความไม่มี EQ อีกประการหนึ่ง           จากที่กล่าวมาจะเห็นว่า EQ เป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างมากในการใช้ชีวิตในสังคมนี้ ไม่ใช่แค่ความฉลาด ความสามารถในการทำงานเท่านั้น ถึงแม้นจะมี ความสามารถสูงแต่หากขาด EQ ที่ดีสังคมก็ไม่ยอมรับและจนนำไปสู่การแถลงข่าวแบบฆ่าตัวตายอย่างที่เห็น EQ จึงไม่ใช่เรื่องเล่นๆ หากเราขาดซึ่งความฉลาดทางอารมณ์แล้ว อนาคตคงดับไม่ต่างจากศิลปินท่านนี้           การพัฒนา EQ ให้ดีเพื่ออยู่ในสังคมอย่างมีความสุข ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร อันที่จริงก็ใกล้ตัวอย่างมากนั่นคือการมีสติรู้ตัวแล้วพิจารณาตามเหตุและผล อย่าปล่อยให้อารมณ์พาไป ตามหลักของพุทธศาสนาที่สอนเราไว้อย่างลึกซึ้งนั่นเอง Read more →

การสร้างจิตสำนึกรักองค์กร ตอนที่ 1 บทความโดย : อาจารย์บรรณวิท  มณีเนตร วันที่ 19 มิถุนายน  2555 มีหลายบริษัท ได้ติดต่อให้เข้าไปบรรยายเรื่อง “จิตสำนึกรักองค์กร” ให้พนักงานฟังหน่อย ซึ่งโดยปกติแล้ว ผมมักที่จะถามถึงวัตถุประสงค์ของการอบรมก่อนเสมอว่า จะอบรมไปเพื่ออะไร จะเป็นอย่างไรและต้องการผลที่ออกมาจากการอบรมอย่างไร เพื่อที่จะได้จัดการอบรมให้ได้อย่างถูกต้อง คำตอบที่ได้คือ ต้องการให้พนักงานรักองค์กร ทุ่มเทการทำงานให้กับองค์กรอย่างเต็มความสามารถ ไม่อยากให้เกิดการทุจริตในองค์กร ให้คิดว่าองค์กรเป็นบ้านที่สองของพนักงาน ให้ทำงานกันเป็นทีม มีการสื่อสารกันที่ดี พนักงานเข้าร่วมกิจกรรมต่างๆ ขององค์กรเช่นเขียนข้อเสนอแนะ ฯลฯ ทำให้เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดีที่น่าจะอบรมให้กับพนักงานอย่างยิ่ง ดังนั้นผมจึงถามกลับไปอีกครั้งว่า “แล้วองค์กรทำอะไรให้พนักงานเขารักบ้างหรือเปล่าล่ะ” คำตอบที่ได้คือ … (เงียบ) หรือไม่ก็บอกว่า เราก็มีเงินเดือน มีสวัสดิการรถรับส่ง มี OT ให้พนักงานทำตลอด แต่พนักงานก็ไม่รักองค์กรเลย บอกให้เขียนข้อเสนอแนะก็มักจะถามว่า เขียนแล้วได้กี่บาท หนักเข้าบางคนบอกว่า พนักงานที่บริษัท อู้ได้เป็นอู้ หลบได้เป็นหลบ เลี่ยงงาน ขาดงานบ่อย แต่พวกเราคงเคยได้ยินว่า “เรื่องของความรัก เป็นเรื่องของคนสองคน” เรื่องรักองค์กรก็เช่นเดียวกัน การที่พนักงานจะรักองค์กรหรือไม่นั้นไม่ได้เกิดจากตัวพนักงานอย่างเดียวแต่เกิดจากตัวองค์กรที่พนักงานทำงานอยู่ด้วย หรือที่เรียกว่า เป็นปฏิสัมพันธ์กันระหว่างนายจ้างหรือองค์กรกับพนักงาน หากเราบอกว่าเรามีเงินเดือน มีสวัสดิการ มี OT แค่นี้ไม่พอหรือ คำตอบคือ ไม่พอ ทำไมจึงไม่พอ อย่าลืมว่า คนเราทำงานนั้นไม่ใช่เพื่อเงินอย่างเดียว ผมมีเรื่องเล่าให้ฟัง มีนายจ้างท่านหนึ่งจ้างคนสวนมาคนหนึ่งโดยให้ค่าแรงเป็นรายวัน แล้วก็ให้คนสวนทำการขุดดินขนาด 5 เมตร คูณ 5 เมตร ลึก 1 เมตร บอกเพียงเท่านี้ก็ไป เมื่อขุดเสร็จคนสวนก็ถามว่าจะให้เอาต้นอะไรมาปลูก นายจ้างก็ตอบว่า “ไม่ต้องการปลูกอะไร” ว่าแล้วก็สั่งให้กลบดินที่ขุดขึ้นมากลับไป คนสวนคิดว่า คงจะย้ายหลุมไปที่อื่น แต่กาลกลับไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อคนสวนกลบดินใส่หลุมเสร็จ คนสวนก็ถามอีกว่า “จะทำอะไรต่อ” นายจ้างคนนั้นก็ตอบว่า “ให้ขุดหลุม” ว่าแล้วก็สั่งให้ขุดหลุมเดิมกลับขึ้นมาใหม่ เมื่อขุดเสร็จคนสวนก็ถามว่า “จะให้ทำอะไรอีก” นายจ้างก็บอกว่า “ให้กลบหลุมกลับไปใหม่” เมื่อคนสวนได้ยินดังนี้ก็รู้สึกโมโห แล้วว่า “ขุดเสร็จก็ให้กลบ กลบเสร็จก็ให้ขุด จะเอายังไงกันแน่” ถ้าจ้างมาทำอย่างนี้ ไม่ทำดีกว่า” นายจ้างก็ว่า “ทำไมถึงไม่ทำ ฉันจ่ายค่าแรงเธอนะ” คนสวนตอบว่า “ไม่เห็นมีอะไรเลย ขุด ขุด กลบ กลบ จะปลูกอะไรก็ไม่ปลูก ทำอย่างนี้มันแกล้งกันนี่หว่า” ทำไมคนสวนจึงตอบเช่นนั้น ทั้งที่ได้ค่าแรงนะ ในเมื่อจ่ายค่าแรง บอกให้ทำอะไรก็ทำไปซิ  คิดอย่างนี้คงจะไม่ได้ เพราะคนเราไม่ได้ทำงานเพราะค่าแรงอย่างเดียว เราทำงานเพราะว่างานที่เราทำนั้นมันมีความหมาย มีคุณค่าบางอย่าง ไม่ใช่ในทางเศรษฐกิจ ก็ทางสังคม ไม่ใช่ทางวัตถุก็ต้องทางจิตใจบ้าง ไม่เช่นนั้นเราจะเห็นคนกวาดถนนหรือ เรามองว่างานเขาไม่มีความหมายแค่กวาดถนนแต่จริงๆ แล้วลองไปถามเขาดูซิว่า “งานกวาดถนนนี้สำคัญอย่างไร” คุณจะได้คำตอบที่ไม่น่าเชื่อ บางคนตอบได้ถึงขนาดว่า “หากไม่กวาดถนนแล้ว บ้านเมืองจะสวยได้อย่างไร ไม่กวาดวัดเดียวก็รกจะแย่แล้ว” นั้นคือความสำคัญของความหมายของงานที่ทำ เราอยากให้พนักงานรักองค์กร ง่ายๆ เราเคยบอกเขาหรือไม่ว่างานที่เขาทำนั้นสำคัญต่อองค์กรอย่างไร สำคัญต่อสังคมอย่างไร สำคัญต่อคนอื่นๆ อย่างไร แล้วการที่จะสื่อสารให้พนักงานทราบว่างานที่เขาทำถึงแม้นจะเป็นงานแม่บ้าน ก็มีความสำคัญกับองค์กรนั้น เป็นหน้าที่ของใคร คำตอบก็คงชัดเจน ว่าเป็นหน้าที่ของหัวหน้างานที่จะสื่อสารทางบวกกับพนักงานกับลูกน้อง แต่หัวหน้างานในบ้านเราส่วนใหญ่ไม่เป็นเช่นนั้น แค่ไม่เคยที่จะสื่อสารกับพนักงานกับลูกน้องว่างานทีทำนั้นสำคัญอย่างไร กลับไปสื่อสารในทางลบเสียอีก เช่น... Read more →