จิตวิทยากับการเพิ่มผลผลิต ตอนที่ 6 "อย่าทำค่อย..ค่อย ๆ ทำ"

  การบำรุงรักษาอย่างไรเพื่อรักษาสิ่งเเวดล้อมให้ดี บทความโดย อาจารย์สุพร  อัศวินนิมิตร วันที่ 7 เมษายน 2554           ปัจจุบันเครื่องจักรและอุปกรณ์ชนิดต่างๆเข้ามามีบทบาทอย่างยิ่งในด้านการผลิตเป็นอย่างมาก ทั้งนี้เนื่องจากความต้องการที่จะให้ได้ผลผลิตที่มีคุณภาพดี ให้มีความสะดวกและรวดเร็วในการผลิต และให้สามารถลดค่าใช้จ่ายในการผลิตให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ รวมทั้งได้มีการนำเอาเครื่องจักรและอุปกรณ์อัตโนมัติรวมถึงหุ่นยนต์อุตสาหกรรมที่สามารถทำงานตามโปรแกรมที่กำหนดไว้ล่วงหน้ามาใช้กันมากขึ้นด้วย          การนำเอาเครื่องจักรและอุปกรณ์มาใช้ในการผลิตนั้น มิได้มีเพียงข้อดีที่เครื่องจักรและอุปกรณ์ดังกล่าวสามารถทำงานตามความต้องการในการผลิตเท่านั้น แต่ในอีกด้านหนึ่งแสดงว่าการผลิตนั้นๆขึ้นอยู่กับเครื่องจักรและอุปกรณ์ที่นำมาใช้ในการผลิต นั่นก็คือ ถ้าเครื่องจักรและอุปกรณ์ที่นำมาใช้เกิดการชำรุดเสียหายก็จะทำให้การผลิตต้องหยุด หรือถ้าเครื่องจักรและอุปกรณ์เมื่อใช้งานไปแล้วเกิดการเสื่อมสภาพขึ้น สินค้าที่ผลิตออกมาก็จะไม่ได้คุณภาพตามที่กำหนด และความเร็วในการผลิตก็อาจลดลงไปด้วย นอกจากนี้เมื่อเครื่องจักรและอุปกรณ์เสื่อมสภาพ ก็จะทำให้ประสิทธิภาพของเครื่องจักรและอุปกรณ์นั้นๆลดลง เป็นผลให้มีการสิ้นเปลืองพลังงานเพิ่มมากขึ้น และหากเครื่องจักรและอุปกรณ์มีการใช้งานที่ไม่ถูกต้อง หรือออกแบบมาไม่ดีพอ รวมทั้งไม่มีการดูแลรักษาที่ถูกต้องและเหมาะสมแล้ว ก็จะเกิดอันตรายต่อบุคคลที่เกี่ยวข้องและทำให้เกิดมลภาวะในสิ่งเเวดล้อมด้านต่างๆตามมาอีกด้วย ซึ่งประเด็นเหล่านี้ถือได้ว่าเป็นข้อเสียของเครื่องจักรและอุปกรณ์เมื่อนำมาใช้ในการผลิต นอกเหนือไปจากการลงทุนในการจัดซื้อเครื่องจักรและอุปกรณ์ และค่าใช้จ่ายในการใช้งานและบำรุงรักษาเครื่องจักรและอุปกรณ์เหล่านี้ที่จะต้องเสียอยู่แล้ว          การปฏิบัติต่อเครื่องจักรและอุปกรณ์เพื่อรักษาข้อดีไว้ และทำให้ข้อเสียที่ทำให้เกิดมลภาวะในสิ่งเเวดล้อมด้านต่างๆเกิดขึ้นมีน้อยที่สุดนั้นก็คือ การใช้งาน (operation) และการบำรุงรักษา(maintenance) ที่ถูกต้องและเหมาะสมนั่นเอง โดยการปฏิบัติต่อเครื่องจักรและอุปกรณ์ทั้งสองประการนี้ การบำรุงรักษาเพื่อความเชื่อถือได้ (reliability centered maintenance ) เป็นแนวทางในการจัดการงานบำรุงรักษารูปแบบหนึ่งที่จะนำไปสู่ความมีประสิทธิภาพและประสิทธิผลเพื่อลดมลภาวะในสิ่งเเวดล้อมด้านต่างๆเกิดขึ้นมากที่สุดนั้น ดังนั้นผู้บริหารโรงงานที่ยังคงประสบกับปัญหาของการจัดการงานบำรุงรักษาและกำลังหาทางแก้ไขจึงน่าที่จะศึกษาและทำความเข้าใจกับการจัดการงานบำรุงรักษาเพื่อความเชื่อถือได้นี้เป็นอย่างยิ่ง เพื่อให้ได้มุมมองในด้านการจัดการงานบำรุงรักษาใหม่อีกมุมมองหนึ่ง           นอกจากนี้ ประโยชน์ที่จะได้รับจากการดำเนินงานบำรุงรักษาตามกรรมวิธีของการบำรุงรักษาเพื่อความเชื่อถือได้ และเพื่อรักษาสิ่งเเวดล้อมให้ดีนี้ ซึ่งพอสรุปประโยชน์ที่จะได้รับได้ คือ   1. ความปลอดภัยและสิ่งแวดล้อมในการทำงานดีขึ้น เนื่องจากการบำรุงรักษาเพื่อความเชื่อถือได้จะพิจารณาในด้านความปลอดภัยและสิ่งแวดล้อมของรูปแบบข้อขัดข้องที่เกิดขึ้นทุกรูปแบบ จึงจะมีการดำเนินการเพื่อลดอันตรายและผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับเครื่องจักรและส่วนประกอบให้เหลือน้อยที่สุดหรือกำจัดให้หมดไปถ้ามีความเป็นไปได้ 2. สมรรถนะการทำงานของระบบดีขึ้น ผลผลิต และคุณภาพของผลิตภัณฑ์จะดีขึ้น เนื่องจากการบำรุงรักษาเพื่อความเชื่อถือได้จะคำนึงถึงรูปแบบของการบำรุงรักษาทุกรูปแบบแล้วเลือกรูปแบบที่เหมาะสมที่สุดสำหรับแต่ละสถานะการณ์ ซึ่งเป็นผลให้เครื่องจักรและส่วนประกอบแต่ละชิ้นได้รับการบำรุงรักษาในรูปแบบที่ได้ผลดีที่สุด การทำงานของระบบย่อมได้รับผลดีไปด้วยในที่สุด 3. ค่าใช้จ่ายในการบำรุงรักษาจะให้ผลตอบแทนที่คุ้มค่ามากขึ้น เนื่องจากการบำรุงรักษาเพื่อความเชื่อถือได้จะมุ่งเน้นไปที่กิจกรรมการบำรุงรักษาที่ให้ผลที่ดีที่สุดต่อสมรรถนะของเครื่องจักรและส่วนประกอบของระบบ ซึ่งก็ทำให้แน่ใจได้ว่าค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่ใช้ไปในการบำรุงรักษาได้ใช้ไปอย่างดีที่สุด นอกจากนี้ถ้าเป็นการนำเอากรรมวิธีของการบำรุงรักษาเพื่อความเชื่อถือได้ไปใช้กับระบบการบำรุงรักษาที่มีอยู่แล้ว ก็จะช่วยลดปริมาณงานบำรุงรักษาที่ต้องทำเป็นประจำลง ซึ่งก็จะทำให้ค่าใช้จ่ายในการบำรุงรักษาลดลงในที่สุด 4. อายุการใช้งานของเครื่องจักรและส่วนประกอบของระบบยาวขึ้น เนื่องจากเครื่องจักรและส่วนประกอบจะได้รับการบำรุงรักษาในรูปแบบที่เหมาะสม โดยทั่วไปก็มีการบำรุงรักษาตามสภาพที่มากขึ้น ซึ่งก็จะเป็นการบำรุงรักษาป้องกันที่มีผลทำให้อายุการใช้งานของเครื่องจักรและส่วนประกอบยาวขึ้น 5. พนักงานมีแรงจูงใจและมีการทำงานเป็นทีมมากขึ้น พนักงานทั้งของหน่วยงานผลิตและหน่วยงานบำรุงรักษาจะได้เข้ามามีส่วนร่วมในการกำหนดปัญหาและหาวิธีการแก้ไขปัญหาโดยร่วมกันวิเคราะห์รูปแบบของข้อขัดข้องและผลที่จะเกิดขึ้นรวมถึงการกำหนดกิจกรรมที่ต้องปฏิบัติต่อเครื่องจักรและส่วนประกอบที่เหมาะสมที่สุด ทำให้มีความรู้สึกในความเป็นเจ้าของแนวความคิด Read more →

Industrial Selling Skill   บทความโดย : อาจารย์ วิศาล จันทร์สิทธิพงศ์ วันที่ 1 มีนาคม  2555             Sales Engineer หรือ วิศวกรขาย ก็เรียกได้ว่า อาชีพเซลล์แมนเหมือนกัน เพียงแต่อาจจะต้องมีทักษะในการขายสินค้าอุตสาหกรรมมากกว่า 3 คำถามมาตรฐานที่เซลล์แมนทั่วไปใช้ในบางตลาด คำถาม 3 คำ ดังกล่าว คือ มีของไหม ราคาเท่าไหร่ แล้วส่งของได้เมื่อไหร่ หากเราเคยเรียนการตลาดพื้นฐานเรื่อง 4 P's ที่มี Product Price Place Promotion โดยที่ Promotion ก็จะย่อยไปเป็น Advertising, Public Relation, Sales Promotion and Personal Selling จะเห็นได้ว่า สินค้า Consumer product จะเน้น Advertising, Public Relation, Sales Promotion ในขณะที่ Industrial Product หัวใจของการขายจะเน้นที่ Personal Selling นั่นก็คือ Sales Engineer หรือ วิศวกรขายนั่นเอง เพราะหากลูกค้าจะซื้อเครื่องจักรสักเครื่อง ย่อมไม่ตัดสินใจจาก ใบโฆษณา การลดแลกแจก แถม หรือ การออกประชาสัมพันธ์ เป็นหลัก แต่การตัดสินใจจะมาจาก การได้พูดคุย ปรึกษากับวิศวกรขายที่สามารถชี้ให้เห็นประโยชน์ และรายละเอียดในการตัดสินใจ รวมถึงการทำงบประมาณในการซ่อมบำรุง จนถึงการวางแนวทางในการเปลี่ยนเครื่องจักรใหม่ในระยะยาว สิ่งเหล่านี้ จะเกิดขึ้นได้โดยผ่านสิ่งมีชีวิตที่เราเรียกตัวเราว่า วิศวกรขาย เท่านั้น ดังนั้น ความสำเร็จมากกว่าครึ่งหนึ่งของสินค้าอุตสาหกรรม จึงอยู่ในมือของวิศวกรขาย ขึ้นอยู่กับทักษะที่ วิศวกรขาย ได้ฝึกอบรมมาและนำไปใช้ในการทำงาน ไม่ว่าจะเป็นทักษะเกี่ยวกับ           1. ความเข้าใจความหมาย Feature, Function และ Benefit ว่าแตกต่างกันและทำงานอย่างไร        2. ความสามารถในการหาจุดขายเอกลักษณ์และจุดเหนือคู่แข่ง        3. การเจรจาต่อรองในการเสนอทางแก้ไขให้ลูกค้าได้ และ ยังสามมารถรักษาผลประโยชน์ขององค์กรได้        4. การต่อยอดหลังการขายเพื่อนำไปสู่ความยั่งยืนทั้งในด้านการรักษาลูกค้าให้คงอยู่ พร้อมทั้งเพิ่มมูลค่าธุรกิจให้เพิ่มขึ้นตลอดเวลา        5. อื่น ๆ อีกมากมายที่ควรทำ และไม่ควรทำ            สินค้าตัวเดียวกันอยู่ในมือ วิศวกรขาย 2 คนย่อมส่งให้เกิดผลลัพธ์ที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิง ขึ้นอยู่กับ พื้นฐานนิสัยของตัววิศวกรขาย ความรู้ที่เคยมีอยู่ ความรู้ที่ต้องเพิ่มเติมพัฒนาให้อีก รวมถึงทัศนะคติในการทำงานและดำเนินชีวิต         การเรียนรู้ด้วยตนเองหรือการศึกษาจากประสบการณ์ของผู้อื่นก็เป็นอีกหนึ่งทาง ที่จะช่วยสร้างความสำเร็จในอนาคตของทั้งตัวองค์กรและวิศวกร เพียงแค่พรสวรรค์อย่างเดียวนั้นน้อยเกินไปสำหรับการแข่งขันในปัจจุบันที่ทุกอย่างต้องถูกต้องและ ทันเวลา  ... Read more →

การประเมินผลการฝึกอบรมด้วยสถิติบน Excel บทความโดย : อ.บรรณวิท  มรีเนตร วันที่ 22 กุมภาพันธ์  2554   เมื่อผู้บริหารระดับสูงถามผู้จัดการฝ่ายบุคคลว่า “เมื่อส่งลูกน้องไปอบรมแล้วจะรู้ได้อย่างไรว่า พนักงานมีความรู้เพิ่มขึ้น” คำตอบของผู้จัดการฝ่ายบุคคลคือ “ก็ดูจากคะแนนสอบ ว่าสอบผ่านหรือไม่” “เกณฑ์ผ่านคือเท่าไร” “50%” ฝ่ายบุคคลตอบ “ถ้างั้นไม่ต้องอบรมก็มีความรู้แล้วมั๊ง แค่ 50% เอง” “??” บทสนทนาข้างต้น เป็นเรื่องที่ค่อนข้างคลาสสิก ที่ฝ่ายบุคคลยากที่จะตอบให้ได้ว่า “ก่อนและหลังอบรมนั้นพนักงานมีความรู้มากขึ้นกว่าเดิมหรือไม่?” และ “เกณฑ์ที่ใช้บอกว่าผ่านหรือไม่ผ่าน จะใช้เกณฑ์ใดดี?” การประเมินผลการฝึกอบรมโดยการใช้ข้อสอบนั้น คือการวัดว่าผู้เข้ารับการอบรมมีความรู้ที่มากขึ้นอย่างที่ต้องการหรือไม่ ถ้าเราใช้เป็นคะแนนว่าสอบผ่านหรือไม่ผ่าน ประเด็นที่ตามมาทันทีคือเกณฑ์ที่ใช้คืออะไร 50% หรือ 80% ถ้าเลือก 50% ก็เกรงว่าจะน้อยเกินไปผ่านหมดทุกคน ถ้าเลือก 80% ก็เกรงว่าจะตกกันเป็นส่วนใหญ่ และยิ่งหนักไปกว่านั้นคือ ถ้าอยากให้ผ่าน 80% ก็ทำไม่ยากเพียงแค่ออกข้อสอบให้ง่ายขึ้นคนที่เข้าสอบก็สอบผ่านทั้งหมด แต่นั่นหมายความว่าพนักงานที่เข้าอบรมมีความรู้จริงหรือ แล้วถ้าเราใช้คะแนนเฉลี่ยของพนักงานที่เข้าเรียนมาเป้นตัวชี้วัดจะได้หรือไม่ ลองจินตนาการว่า ถ้ามีผู้เรียน 2 คน คนหนึ่งสอบได้ 20 เต็ม อีกคนได้ 10 คะแนนเฉลี่ยอยู่ที่ 15 คะแนน สรุปว่าผ่านใช่ไหม หรือผ้าคะแนนเฉลี่ยก่อนเรียนได้ 15 คะแนน หลังเรียนได้ 17 คะแนน แสดงว่าผู้เรียนมีความรู้มากขึ้นจริงหรือไม่ ในเมื่อมันมีหลายประเด็นขนาดนี้ เราควรที่จะใช้เครื่องมือใดในการวัดผลการฝึกอบรมดี คำตอบคือ “ใช้วิธีทางสถิติ” ซึ่งสถิตินั้นถือว่าเป็นภาษาสากลที่ทั่วโลกยอมรับ ใครที่สามารถใช้ภาษาทางสถิติได้ ไม่ว่าจะนำเสนอกับใครก็จะเป็นที่ยอมรับในทุกวงการ ถ้าเราต้องการให้การฝึกอบรมที่เราจัดนั้นสามารถวัดผลได้จริงเราจึงควรใช้วิธีการทางสถิติที่เรียกว่า สถิติทดสอบ ซึ่งมีสามารถบอกได้ว่า ก่อนอบรมและหลังอบรมนั้นผู้เข้าอบรมมีความรู้ที่มากขึ้นแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญหรือไม่ ถ้าไม่ก็แสดงว่าการฝึกอบรมนั้นไม่ได้ผล แต่ถ้าใช้ก็แสดงว่าการฝึกอบรมนั้นได้ผลดีจริง และเนื่องจากสถิติเป็นภาษาสากล ดังนั้นการใช้วิธีสถิติทดสอบจึงเป็นวิธีการที่ทั่วโลกยอมรับ ใครจะมาลบล้างได้ยาก แต่เมื่อพูดถึงสถิติแล้วหลายคนเบ้อาจหน้า เพราะมีความรู้สึกว่าเข้าใจยาก แต่อันที่จริงแล้ววิธีทางสถิตินั้นไม่ยากอย่างที่คิดและ ยิ่งเรามีโปรแกรม Excel ด้วยแล้วเราก็สามารถที่จะใช้ Excel ทำการประเมินทางสถิติได้แต่คอมพิวเตอร์ก็คือวัตถุ มันทำงานตามโปรแกรมที่ตั้งไว้สิ่งที่ให้ได้คือข้อมูล แต่การตีความข้อมูลที่ไม่มาต่างหากที่สำคัญ ถ้า Excel บอกแบบนี้หมายความว่าอย่างไร และเราควรไปปรับปรุงที่ใด ข้อสอบ เนื้อหา ฯลฯ การประเมินผลการฝึกอบรมต้องวิธีทางสถิติ จะเป็นการเปิดทางให้ท่านสามารถยกระดับการฝึกอบรมของท่านให้ได้อย่างถูกต้อง ตรงจุด และประหยัดค่าใช้จ่ายในการฝึกอบรมจากการอบรมที่ไม่มีประสิทธิภาพได้ Read more →

  จิตสำนึกความปลอดภัย บทความโดย อาจารย์ปราโมทย์ โอภาสมงคลชัย วันที่ 7 เมษายน 2554   เรื่องของเรื่องมันเป็นแบบนี้… ผู้ปฏิบัติงาน            “อุบัติเหตุมันไม่เกิดขึ้นกับฉันตอนนี้หรอก, ฉันก็ทำแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ก็ไม่เห็นจะเคยได้รับบาดเจ็บอะไรเลย, คุณรู้มั้ยว่าที่คุณสั่งให้ผมทำโน้น ทำนี่ เกี่ยวกับความปลอดภัยมันทำให้ผลผลิตของผมล่าช้า, ทำไมไม่เห็นมีใครบอกผมเลย, คุณไม่ได้ทำงานเหมือนผมคุณจะไปรู้อะไร” หัวหน้างาน            “นี่คุณจะต้องให้ผมบอกตั้งกี่ครั้งถึงจะยอมสวมใส่หน้ากากซะที, อย่าให้ผมเห็นคุณทำแบบนี้อีกทีนะ, อ่านหนังสือไม่ออกหรือไง ว่าต้องสวมหมวกนิรภัยในที่นี้, ไปเอาคู่มือความปลอดภัยมาต้มกินซะจะได้ไม่ต้องให้ผมคอยมาบอก, คุณเป็นอะไรมันก็ไม่เกี่ยวกับผม อย่างมากผมก็ช่วยงานให้คุณแค่ 500 บาท, คุณต้องทำตามแบบนี้นะอย่าให้ผมต้องเดินมาเห็นอีกนะ, คุณอยากทำอะไรก็เรื่องของคุณแต่อย่าให้เรื่องเดือดร้อนถึงผมก็แล้วกัน”           คำพุดเหล่านี้ผมเชื่อว่าหลายคนคงเคยได้ยิน หรือเคยใช้บ้างในที่ทำงาน พวกเราคิดว่าคำพูดอย่างนี้กำลังบอกอะไรเราเกี่ยวกับการบริหารความปลอดภัยในองค์กรของเรา… แน่นอนครับ คำพูดเหล่านี้มันมีความหมายไปทางด้านลบ (Negative responses) และ บ่งบอกได้ถึงทัศนคติ และจิตสำนึกด้านความปลอดภัยของคนในองค์กรว่า โดยมีการแสดงผลออกมาทางพฤติกรรมความปลอดภัย           ทำให้ผมนึกถึงคำสอนของ อ.วรภัทร์ ภู่เจริญ เคยบอกว่า “ต้องให้ความรัก ก่อนให้ความรู้” ผมก็เลยเอามาเปรียบเทียบจากประสบการณ์ในการทำงานจริง คำตอบก็เป็นอย่างที่อาจารย์บอก “องค์กรใดก็ตามถ้าผู้บริหารได้แสดงความห่วงใย ใส่ใจ ความปลอดภัย ออกมจากใจจริง พนักงานจะสามารถสัมผัสได้ และจะร่วมแรงร่วมใจกันทำพฤติกรรมด้านความปลอดภัย ด้วยจิตสำนึกที่ดี”           การสร้างจิตสำนึกด้านความปลอดภัยนั้นในหลายๆ องค์กร ก็มีความพยายามหาวิธีการต่างๆนำมาใช้ เช่น การสร้างมาตรฐานต่างๆ, อบรมความปลอดภัย, ตรวจสอบความปลอดภัย, สนทนาความปลอดภัย (safety talk), จัดบอร์ด, การสังเกตพฤติกรรมความปลอดภัย และอื่นๆ ก็เป็นเรื่องที่ดี แต่ หลายครั้งที่เราลืมนึกไปว่า เราออกคำสั่งมากไปหรือเปล่า, พนักงานเบื่อหรือไม่ที่ต้องปฏิบัติตาม, เราจัดหนักไปหรือเปล่า, พนักงานทราบหรือไม่ว่าทำไมเขาต้องปฏิบัติ, พนักงานอยากที่จะเสนอแนะอะไรบ้างหรือไม่, อะไรเป็นสาเหตุพื้นฐานของพฤติกรรมเสี่ยง และในตอนเราไม่ได้ตรวจสอบพนักงานยังคงมีพฤติกรรมปลอดภัยเหมือนที่เราเห็นหรือไม่           “การสร้างจิตสำนึกความปลอดภัย” จากวิธีดังกล่าวเป็นเรื่องที่ดี แต่ยังไม่เพียงพอ โดยเฉพาะผู้บริหาร และหัวหน้างาน ควรที่จะเพิ่มเติมโดยการ “แสดงความรัก ความห่วงใย เข้าใจ ออกมาจากใจด้วยการกระทำที่ชัดเจน, ฟังให้มาก, พูดให้เขาคิดแต่ไม่สั่งให้เขาทำ, เสนอแนะให้เขายอมรับ และรับฟังที่เขาเสนอ, ชมเชยเมื่อมีโอกาส ไม่ต่อว่าถ้าต่อหน้าคนอื่น, เครียดไปไม่บรรเจิด สนุกเถิดจะเกิดผล”            การสร้างจิดสำนึกด้านความปลอดภัยต้องใช้เวลา การทำอย่างสม่ำเสมอ ถูกต้อง และได้รับการสนับสนุนจากฝ่ายบริหาร จะช่วยให้งานด้านความปลอดภัย อาชีวอนามัยประสบความสำเร็จได้ อย่ารีบร้อน หรือผลักดันมากเกินไป พนักงานจำเป็นต้องใช้เวลาการปรับเปลี่ยน และซึมซับการสร้างจิตสำนึกความปลอดภัย เพื่อให้กลายเป็นนิสัย และพฤติกรรมความปลอดภัยติดตัวตลอดไป Read more →